Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Αρθρα Μοναξιά - φόβος - ασφάλεια


Είναι πολλές οι φορές που ο άνθρωπος ονομάζει ζωή ότι αντέχει, υπομένει την μοναξιά του, την ρουτίνα στην ζωή του, την ανία της ψευτο-ασφάλειας, του στερεότυπου, του επαναλαμβανόμενου, της συνήθειας ,της δέσμευσης στις ολόιδιες μέρες, ξανά και ξανά, αναζητώντας προσωρινά ανακούφιση, σπαταλώντας χρόνο ,χρήμα ,κυρίως ψυχή .


Μέσα σε μια κατάσταση μη παραγωγικής μεν αλλά με την ψευδαίσθηση της ασφάλειας δε. Εξαπάτηση του εαυτού, ωστόσο δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πόσο δύσκολη είναι και σκληρή η μοναξιά, φέρνει πόνο. Πόνο βαθύ !Ανεξήγητο! Και φόβο! Πολύ ελάχιστοι άνθρωποι αντέχουν, μπορούν, η θέλουν την απόλυτη μοναξιά. Πάρα πολύ δύσκολο! Ίσως εκείνοι που μπορούν είναι πιο εξελιγμένες ψυχές. Είναι ψυχές πνευματικά καλλιεργημένες .Αυτές βέβαια έχουν το δικό τους στήριγμα. Την αυτογνωσία, και την πνευματικότητα. Την καθημερινή σύνδεση με το θείο, και την πραγματική χαρά που γνωρίζουν πως να την αντλούν και πως να την βιώνουν. Αλλά και άλλους ανθρώπους με τις ίδιες πνευματικές αναζητήσεις. οι προσκολλήσεις σε πεποιθήσεις και θρησκευτικά συστήματα εμποδίζουν Πολλές απαίδευτες ψυχές δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι είναι προορισμός τους , να εξελιχτούν,έτσι η άγνοια τους δημιουργεί τον φόβο και υποκύπτουν στον πανικό . Φόβος που προέρχεται από την αδυναμία να αντιληφθεί κάποιος τι είναι αυτό που του συμβαίνει εσωτερικά, και αυτό τον κυριεύει όταν μένει μόνος. Αυτό το εσωτερικό συνονθύλευμα από συναισθήματα που φέρνουν πόνο. Και τότε ο άνθρωπος υποχωρεί, έχει ανάγκη από άλλους ανθρώπους,από σχέσεις, από απασχόληση, τα αναζητά σαν παυσίπονα ,να μένει κοντά τους, αγκιστρωμένη ψυχή με άλλες, που και αυτές βρίσκονται στον φόβο. Αυτό το αόρατο νήμα σε περιπτώσεις σχέσεων που δεν φέρουν ως σύνθημα πνευματικό την ''ελευθερία'' είναι τόσο ασφυκτικά πιεστικό, που πλέον χωρίς αυτά τα αόρατα αλλά ισχυρά δεσμά νοιώθει ο άνθρωπος την ασφάλεια του έγκλειστου που όταν αποφυλακίζεται θέλει να επιστρέψει στο κελί του. Η ανθρώπινη φύση κάνει μικρές αποδράσεις, προς την ελευθερία, αλλά η ελευθερία έχει φωτεινότητα και αυτό το φως την τυφλώνει και επιστρέφει στο σκοτάδι και στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Βουτηγμένος μέσα σε μια ανασφάλεια που ούτε καν την έχει αντιληφθεί έτσι, αλλά την ερμηνεύει σαν μια ήσυχη ζωή. Συμβατή όμως με τα "'πρέπει'' και όχι τα ''μπορώ''. Ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι, τόσες ψυχές περνούν απλά από τον δρόμο της ζωής. Ούτε καν ως παρατηρητές ! Τους οδηγεί ο νους κοιτώντας μόνο μπροστά! Με ανυπομονησία να φτάσουν στον προορισμό, χωρίς να απολαμβάνουν ότι όμορφο υπάρχει και το προσπερνούν με τόση ταχύτητα. Κοιτώντας μόνο μπροστά ,και πίσω. Μέλλον και παρελθόν. Αγνοώντας το τώρα, την στιγμή(εκεί όπου βρίσκονται όλα τα δώρα) είναι γιατί πιστεύει ότι αυτό δεν έχει τίποτα να δώσει! Στο τέρμα της διαδρομής κάτι τον περιμένει, αλλά και εκεί προσπερνάει την στιγμή, το τώρα, και τρέχει ξανά προς μια άλλη, μια νέα κατεύθυνση. Αυτή η ήσυχη, αδιάφορη ζωή συχνά έχει εσωτερικές, ψυχολογικές διεργασίες που αναζητούν διέξοδο. Όταν ό άνθρωπος τις εξαπατά με ''παυσίπονα'' εκείνες εξαγριώνονται και δυναμώνουν θεριεύουν και αυτές είναι δυνάμεις. Και οι δυνάμεις δεν καταπιέζονται, θα βρουν τρόπο εκτόνωσης. Αν δεν μπορέσουν να μεταλλαχτούν σε δημιουργικότητα τότε γίνονται και επικίνδυνες για την ψυχική αλλά και την σωματική υγεία. Κατερίνα Κατσάτου Ενεργειακή ψυχολογία -ψυχοθεραπεία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Λιγα απο τα ερασιτεχνικά έργα μου

  Λιγο χρώμα σε καμβά ενεργοποιεί την χαρά της δημιουργίας!